2024 год стане пераломным для Лукашэнкі

Дыктатару давядзецца адказваць.

Лукашэнка ніколі не прапускае магчымасці паказаць сябе верным партнёрам Пуціна, піша ўкраінскі блогер Віктар Каспрук для gazeta.ua:

- Гэта ён нядаўна прадэманстраваў, палохаючы магчымым канфліктам у так званым Сувалкскім калідоры - вузкім пярэсмыку, які аб'ядноўвае тэрыторыі дзяржаў Балтыі з Польшчай і аддзяляе Калінінградскую вобласць Расеі і Беларусі.

Блогер мяркуе, што цяпер мы можам казаць пра «напаўанэксію» Беларусі:

- Лукашэнка ўжо не кантралюе лагістыку і аэрадромы ў сваёй краіне, фармальна яшчэ захоўвае ўмоўны кантроль над дзяржаўнымі органамі кіравання, КДБ, паліцыяй і войскам. Пакуль РФ вядзе вайну ва Украіне, Пуцін, калі не адбудзецца нічога нечаканага, гатовы мірыцца з такой сітуацыяй нявызначанасці. Ён жа даўно запланаваў Беларусі месца ў падабенстве адроджанага СССР, але без удзелу ў ёй Украіны не бачыць сэнсу фарсаваць гэтае пытанне.

Цяпер Лукашэнка, паводле слоў Віктара Каспрука, вымушаны выступаць перад міжнароднай супольнасцю ў нікчэмнай ролі:

- Ён - дрэсаваная малпа Пуціна, якая спрабуе не выконваць усе загады з Крамля.

Акрамя таго, само беларускае войска нясе небяспеку для ўзурпатара. У адрозненне ад КДБ і паліцыі, вайскоўцы не маюць да яго асаблівай лаяльнасці. Менавіта таму Лукашэнка не рызыкуе правесці мабілізацыю, без якой не зможа далучыцца да вайны ва Украіне. А ў выпадку ўзнікнення крытычнай сітуацыі ў краіне, вайскоўцы як арганізаваная дысцыплінаваная сіла, маглі б разграміць лукашэнкаўскіх сілавікоў і назаўжды адправіць яго ў Маскву.

2024 год можа стаць пераломным для беларускага дыктатара, мяркуе блогер:

- Яму павінна споўніцца 70 гадоў, і 30 з іх ён нелегітымна кіруе ў Беларусі. Відавочна, што апошні дыктатар Еўропы страчвае сваю мёртвую хватку, ягонае здароўе падарванае дзесяцігоддзямі ўсялякіх празмернасцяў, хваробамі і лішняй вагой, але на палітычную пенсію ён выйсці не можа. Як і перадаць краіну свайму спадкаемцу, ды і хоць каму са свайго найбліжэйшага асяроддзя.

Лукашэнка не хоча адпраўляць беларускія войскі ваяваць ва Украіну, пераследуючы ўласныя ўнутраныя мэты, але ўсё адно - ён ужо з'яўляецца суўдзельнікам злачынстваў Пуціна. Не разумець гэтага ён не можа. Бо менавіта гэты дыктатар дазволіў завозіць расейскіх салдат у сваю краіну для навучання і наступнага ўварвання на тэрыторыю суседняй незалежнай дзяржавы. Ён зрабіў усё, каб падтрымаць расейскі генацыд ва Украіне.

Аднак было б рызыкоўна меркаваць, што пытанне ўступлення Беларусі ў вайну - аднаасобная пастанова самога Лукашэнкі, мяркуе блогер:

- На нейкім этапе расейска-ўкраінскай вайны Пуцін можа прымусіць беларускага дыктатара да яе далучыцца. Не выключана, што ён дагэтуль адмаўляўся, спасылаючыся на нешматлікасць свайго войска. Вядома, беларусам не пад сілу самім пачаць наступ на Украіну з поўначы, каб захапіць часткі Кіеўскай, Чарнігаўскай, Жытомірскай і Валынскай абласцей. Але калі ў Крамлі запахне смажаным, у Пуціна можа з'явіцца ідэя другога фронту, які рассее і падарве сілы ўкраінскіх войскаў. Адным з варыянтаў рэалізацыі гэтай ідэі з'яўляецца стварэнне аб'яднанага расейска-беларускага войска, дзе асноўныя афіцэрскія пасады перададуць расейцам.

Аднак у вайсковым плане гэта наўрад ці мела б сур'ёзны эфект, бо такія аб'яднаныя ўзброеныя сілы ўсё адно былі б малалікімі і недастаткова баяздольнымі. А ведаючы, якія парадкі зараз пануюць у расейскіх войсках, не выключана, што паўстанне, масавыя ўцёкі або сабатаж яшчэ больш аслабяць маральны дух такога гібрыднага войска.

Да пачатку поўнамаштабнага ўварвання здавалася, што Лукашэнка хоча паўтарыць фокус 2014 года: заяўляць аб сваёй лаяльнасці да Масквы, але адначасова прыкідвацца нейтральным, спрабуючы не спаліць канчаткова ўсе масты з Захадам. Але сёння ранейшыя сувязі з заходнікамі амаль разбураныя, і Крэмль пільна сочыць, каб яны не аднавіліся.

Лукашэнка цалкам залежыць ад Пуціна, мяркуе Віктар Каспрук:

- Без яго ён бы даўно адышоў у гісторыю. Гэтыя два дыктатары сталі «палітычнымі сіямскімі блізнятамі». Яны пагарджаюць адзін адным, але калі Пуцін нешта галюцынаваў аб людзях з пераможнымі генамі, то меў на ўвазе не толькі расейцаў, але і беларусаў.

Што б там не агучваў публічна даўно ўжо нелегітымны беларускі кіраўнік, ён не менш асцярожны за італьянскага дыктатара Беніта Мусаліні. Той не далучыўся да Гітлера, пакуль не стала зразумела, што Францыя саступае. Калі Украіна даб'ецца поспеху, Лукашэнка будзе падкрэсліваць сваю фактычную недатычнасць. Аднак менавіта ён уключыў зялёнае святло пуцінскім забойцам на ўкраінскай мяжы.

У Лукашэнкі ёсць два сцэнары будучыні: дрэнная і яшчэ горшая. Калі ён адправіць войскі ва Украіну, то стане вельмі ўразлівым дома, бо яго ўплыў на краіну аслабее. Не адправіць, і Расея саступіць у захопніцкай вайне - ён сапраўды страціць кантроль над Беларуссю, і можа быць адхілены ад улады сілком і можа паўтарыць лёс Мусаліні.

Цяпер Лукашэнка спрабуе ўстрымлівацца ад прамога далучэння да вайны ва Украіне, сілай прымушаючы беларускі народ да падпарадкавання. Кожны няправільны рух нясе крах гэтай імперыі страху. Дыктатар злачынец, але не ідыёт. Ён выдатна бачыць, што расейцы затрымаліся ва Украіне. Калі даць уцягнуць Беларусь у вайну — ён рызыкуе страціць войска, і тады яго тыранія рассыплецца. У Расеі рыхтуюцца да летняга наступу на Украіну. У гэтым кантэксце важна, якую ролю Пуцін адводзіць Беларусі. Ці ёсць у Пуціна вагары ціску на Лукашэнку, каб заахвоціць яго пайсці на адкрыта самазабойчы крок?

Аднак, як мяркуе блогер, у Масквы застаецца яшчэ адзін варыянт:

- Ударыць з Беларусі па Украіне тактычнай ядзернай зброяй, разлічваючы на тое, што адказ прыляціць па беларускай тэрыторыі. Вядома, гэта наіўна, аднак Пуцін трымае ў запасе і гэту пастанову - нягледзячы на тое, што не раз атрымліваў папярэджанне ад Захаду, што адказ будзе імгненным. І можа азначаць не толькі канец ягонага панавання, але і знікненне Расеі з карты свету.

Вельмі падобна, што Пуцін і ягонае найбліжэйшае злачыннае асяроддзе разглядаюць некалькі варыянтаў уцягвання Беларусі ў вайну, і не толькі супраць Украіны. Калі Пуцін з Лукашэнкам паспрабуюць заблакаваць Сувалкскі калідор, а затым уварвацца ў дзяржавы Балтыі - гэта адно. А калі пагроза гэта зрабіць апынецца падманным манеўрам, каб адцягнуць увагу ад магчымага расейскага наступу з боку Беларусі ва Украіну – гэта зусім іншае.

На працягу 30 гадоў узурпацыі ўлады Лукашэнку неаднаразова ўдавалася пазбягаць палітычных пастак з боку Крамля. Цяпер ён павінен прайсці складаны іспыт у пацвярджэнне гэтага майстэрства. Тут да пазітыву можна аднесці тое, што Лукашэнка мала ўсхваляваны лёсам Беларусі пасля заканчэння ягонага кіравання. Галоўнае - яго сям'я, і яго жыццё. Таму дзеля выратавання ён будзе гатовы на ўсё.

Магчымасць адарваць Беларусь ад Расеі з'явіцца толькі пасля паразы апошняй. Гэта, напэўна, будзе азначаць і яе адрыў ад Лукашэнкі. Ён жа скраў у беларусаў 30 гадоў іх будучыні. І за гэта Лукашэнку абавязкова давядзецца адказаць, як і за ўсе ўчыненныя злачынствы: бясследныя знікненні сваіх палітычных апанентаў, катаванні і забойства палітычных зняволеных, рабаванне беларускага народа, кантрабанду нафтапрадуктаў і фальсіфікацыю выбараў, што б ён там далей ні рабіў.