Встреча литераторов превратилась в подпольное собрание (Фото)
13- 18.03.2010, 11:03
Утром 17 марта стало известно, что мероприятие по случаю выхода 50 томов издательской серии «Беларускі кнігазбор» отменено администрацией минского Дворца искусства.
Утром 17 марта стало известно, что мероприятие по случаю выхода 50 томов издательской серии «Беларускі кнігазбор» отменено администрацией минского Дворца искусства.
Расейская акупацыя. Усе беларускае забаронена у Беларусi.
ОтветитьЭто НЕ "Расейская акупацыя", а это узурпация Власти! И с Узурпаторами нужно бороться их-же методом, но увы у нас нет таких героев!
Ответить"Кнігазбор" - адное зь нешматлікіх беларускіх выданьняў якое я заўжды набываю зь вялікай асалодай і радасьцю! Сапраўдны скарб нашай літаратурнай спадчыны, які варта адшукаць кожнаму беларусу!
Ответитьбольшевики даб'юцца толькi адваротнага эфекту. Цiкавасць да беларускай лiтаратуры толькi ўзрасце
ОтветитьАлесь, 11:40, 18.03
ОтветитьЭто НЕ "Расейская акупацыя", а это узурпация Власти!
з дапамогай Расеi i актыуным удзелам ФСБ, пра-расейскай палiтыкай iдучай супраць нацыянальных iнтарасау краiны i стратай насельнiцтвам кантролю над кiраваньнем сваей краiнай i атрыманнем кантролю над Беларусьсю у Маскве, якая вылiлася у вайну супраць беларускага народу i задушэньне усяго беларускага у Беларусi.
Прабачце шаноуны, дык што гэта як не акупацыя? Боль за тое , маскойскi табар зайшоу нават далей чым немцы у часы акупацыi. У немцау мазгоу хапiла хаця б не забараняць нацыянальныя сымбалы.
Некоторые оппозиционные и просто несогласные с Лукашенко белорусы пытаются пиарить министра культуры Латушко как якобы спасителя белорусского этноса, белорусских культуры и языка только за то, что он публично ради своего пиара демонстрирует некоторое знание белорусского языка. Но вот вам актуальный пример с создаваемыми властью трудностями работы независимого от власти Союза писателей, издания, пропаганды и распространения художественной литературы белорусских писателей -- и где министр культуры Латушко? Сидит тихо, прикусив язык, как мышь под метлой, и носу не кажет, потому что эти вопросы завязаны на политике, а значит, на Лукашенко. Вопросы белорускости вообще сейчас завязаны на политике. А против Лукашенко Латушко не пойдет, слишком многим ему обязан и слишком многое из полезного ему может потерять, которое для него ценнее белорускости. А после падения режима Лукашенко Латушко наверняка будет обивать пороги новой власти, пытаясь убедить ее, что он якобы самый искренний белорус и из всех сил боролся за белорусские язык и культуру и даже будто бы при несогласии с Лукашенко посылал его на три буквы. Видно, что Латушко -- это своекорыстный демагог, спекулирующий в своих интересах на трудностях белорусских культуры, языка.
ОтветитьДзякуй за "Книгазбор"! Гэта з`ява у нашым жыццi фундаментальная i скiраваная у будучыню, гэта "ад родных нiу, ад роднай хаты". Сiла! I яе баяцца. А хто, а чаго?
ОтветитьГэта не акупацыя, а культурніцкі генацыд. Дырыжоры сядзяць у Крамлі. На прыкладзе Беларусі адпрацовываецца вяртаньне поставецкіх рэспублік у лона Расеі. Хутка нам паведамяць, што "сталіца нашай Родзіны - Масква".
ОтветитьАлесь, сам стань этим героем и не ной. Бери пример с Сергея Коваленко.Одного героя мало и ты должен быть в их числе.Вот и сдвинется дело...
ОтветитьВось нідзе ў сьвеце такого няма, - нават пры самых бандыцкіх рэжымах, - каб зьневажалася нацыянальная культура ва ўсіх яе праявах, каб прадстаўнікі хоць якой-небудзь галіны ўлады не ведалі дзяржаўнай, нацыянальнай мовы і не карысталіся ёю. Цяперашняя ўлада Беларусі (язык не паварочваецца назваць іх "беларускай ўладай) пайшла значна далей сваіх іранскіх ды іншых "сяброў".
ОтветитьТрэба праводзіць такія сустрэчы й надалей, хаця б на прыступках будынкаў, - каб людзі бачылі, што ёсьць яшчэ беларускія кнігі, што гучаць беларускія песьні, што жывая яшчэ мова беларуская.
І калі, далібог, адрадзіцца беларуская нацыянальная культура, запаліцца зялёнае сьвятло й для культур нацыянальных меншасьцяў на Беларусі - палякаў, габрэяў, татараў і г.д., - бо і тыя культуры фактычна ў заняпадзе ў нашым краі.
Сергей Коваленко- действительно, современный герой Беларуси!
ОтветитьСапрамат, 19:12, 18.03 "культурніцкі генацыд" "узурпация Власти" ... хто яшчэ? Можна пералiчваць усе прыкметы бясконца , ды як нi круцi - усероуна прыйдзеш да тэрмiну акупацыя, якi усе гэта аб'ядноувае.
ОтветитьЮр’еў дзень
ОтветитьСа школьных падручнікаў па гісторыі мы ведаем пра элемэнт “фэадальнай дэмакратыі”, які доўга існаваў у расейскім таталітарным грамадзтве. Увосень, на сьвята сьв. Юр’я сяляне мелі права зьдзейсьніць лакальны выбар сваёй будучыні: пакінуць аднаго памешчыка і запісацца да другога , які выставіў больш гуманныя і прывабныя абяцаньні. Як вядома, канец гэтай традыцыі паклаў указ Івана Жахлівага. З тае пары загучала “на святой Русі” народнае прыслоўе “Вот тебе, бабушка, і Юрьев день”. Не выпадкова цар, які першым у чалавечай гісторыі зьдзейсьніў поўны разгром уласных дзяржаўных элітаў і ўсталяваў у краіне рэжым спэцслужбаў (апрычніну), быў узорам для дэспатычнага Сталіна. Расейская арда паспрабавала распаўсюдзіць гэтае і іншыя свае “новаўвядзеньні” на захопленых землях, але была разгромлена беларускай арміяй і беларускім народам у Лівонскай вайне. Беларусы ў каторы раз выратавалі ня толькі сябе, але і ўсю эўрапейскую цывілізацыю.
Падчас Трынаццацігадовай расейска-беларускай вайны (1654-1667) маскоўцы ўзялі жудасны рэванш. Акупанты ня толькі палілі, катавалі, зьнішчалі, але і гналі на Усход сотні тысячаў беларускіх людзей, лепшых спэцыялістаў (як мы сказалі б сёньня): рамесьнікаў, будаўнікоў, работнікаў. Беларусы і гэтым разам разграмілі і выгналі ворага, але дзяржаве і генафонду нацыі быў нанесены вельмі цяжкі ўдар. Гэта прывяло да пэрманэнтнага крызіснага стану і ўрэшце рэшт да поўнага паглынаньня Беларусі Імпэрыяй Зла ў выніку падзелаў Рэчы Паспалітай на прыканцы 18-га стагоддзя.
Бальшавіцка-расейская акупацыя была часам палітыкі зьнішчэньня ўсяго беларускага. На розных этапах акупацыі акупанты дзейнічалі па-рознаму, у залежнасьці ад абставінаў. Леніншчына-сталіншчына выкарыстоўвала мэтады нічым не прыкрытага генацыду беларускага народу. Паслясталінскі пэрыяд прадэманстраваў пэўную гнуткасьць імпэрскай палітыкі і розныя яе стракатыя формы. Напрыклад, у Сібір, Запаляр’е, на цаліну на прыканцы 1950-х гадоў і на БАМ у 1970-я акупанты гналі сотні тысячаў беларусаў не пад чорным сьцягам ГУЛАГа, не пад брэх канвойных сабак, а “добровольно-прінудітельно” – пад гукі аркестраў, пад абяцанкі прывілеяў, высокіх заробкаў і сьветлай будучыні. Лёс беларусаў, якія паверылі ў абяцанкі шчасьця на чужых прасторах, быў трагічным. У выніку расейскай акупацыйнай палітыкі Беларусі была нанесена каласальная шкода. Некаторыя нават зьдзіўляюцца, як пасьля такога яшчэ жыве і дыхае наш народ. Здавалася б, досыць, трэба абуджацца з гэтага кашмару і перастаць быць кормам для суседняга імпэрскага монстра. Ёсьць свая дзяржава, ёсьць свая зямля, мова, культура. Ёсьць пэрспэктыва разьвіцьця і самарэалізацыі на роднай зямлі. Але, як казаў іспанскі геній Франсіска Гоя, “сон розума нараджае пачвараў”…
Усё больш людзей разумее, што пасьля 1991 года ў нашай краіне дзейнічае рэжым маскоўскага рэваншу. З ліпеня 1994 года адбылася канчатковая крышталізацыя ўнутранай расейскай акупацыі нашай краіны. Рэжым з удзелам асобаў, якія гавораць па-руску з беларускім акцэнтам, – гэта толькі шырма, за якой дзейнічае маскоўскі акупант. Ня будзем паўтараць факты і аргумэнтацыю на тэму разгрома ўсяго разумнага, сьветлага і нацыянальнага ў нашай краіне. Тыя, хто займаецца эканомікай, бізнэсам, сельскай гаспадаркай, культурай і спортам, і самы усё гэта бачаць і ведаюць пра разбуральныя вынікі прамаскоўскай арыентацыі, штучна навязанай нам спрадвечным ворагам Беларусі. Паўстае рытарычнае пытаньне: дык можа Расея ўзбагацілася і сталася шчасьлівей на няшчасьці абрабаванага беларускага народа? Рэчаіснасьць дэманструе нам адваротнае: імклівы працяг разбурэньня расейскай эканомікі, крыміналізацыю дзяржаўных структураў, дэмаралізацыю і выміраньне расейскага этнасу.
Менавіта з сярэдзіны 1990-х гадоў (калі ў Расеі актывізаваліся згаданыя працэсы) духавыя аркестры зноў зайгралі бадзёрыя савецкія маршы пра цалінных герояў. Гэтым разам, аднак, маскоўцы запрашаюць-завабліваюць не на цаліну. Там цяпер тэрыторыя незалежнага Казахстана. Ратаваць, аказваецца, прапануецца Маскву і Пецярбург.
Аб’явы друкуюцца ў газэтах, расклейваюцца па слупах у беларускіх гарадах і мястэчках, публікуюцца ў інтэрнэце. Давайце зазірнем на афіцыйны сайт менскага “Палітэха”. Беларускі Нацыянальны Тэхнічны Унівэрсітэт прапануе наступную паслугу ў сфэры ўмацаваньня нацыянальнай тэхнікі. Некалькі расейскіх ВНУ запрашаюць беларусаў, якія не прайшлі па конкурсе ў БНТУ
Вось сьпіс вакансіяў на навучаньне: Белгарадзкі дзяржаўны тэхналагічны ўнівэрсітэт імя Шухава (на спэцыяльнасьць “Электрапрывад і аўтаматыка прамысловых установак і тэхналагічных комплексаў”), Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсітэт тэхналогіяў і кіраваньня (на спэцыяльнасьць “Аўтаматызацыя тэхналагічных працэсаў і вытворчасьцяў”) і Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны горны інстытут імя Пляханава (на спэцыяльнасьць “Горная справа”).
Патрабаваньні да кандыдатаў наступныя. Сярэдні бал дакумэнта аб адукацыі кандыдата павінен быць ня менш за 7 балаў. Тыя ж сем балаў у атэстаце кандыдата павінны быць па расейскай мове, матэматыцы і фізіцы. Умовы для навучаньня даволі шчодрыя і папахваюць “савецкім інтэрнацыяналізмам”. Навучаньне беларусаў абяцаюць рабіць “за кошт сродкаў бюджэта РФ”. Даюць бясплатны інтэрнат, будуць выплочваць стыпэндыю. Прыём дакумэнтаў ад кандыдатаў робіцца “не адыходзячы ад касы”, у галоўным корпусе БНТУ (аўдыторыя 232а). Крыніца: http://priem.bntu.by/ru/pk/archive/rus/
Вельмі цікавы прынцып, ці не так? Тыя, хто праваліўся на іспытах у беларускі інстытут, зьяўляюцца прывабным матэр’ялам ня толькі для правінцыйнага Белгарада, але і для вядомых сталічных ВНУ РФ. Падобна, што ў “самой чітаюшчей стране міра” ужо асабліва няма з каго выбіраць. Расейскае насельніцтва ў цэлым і моладзь у прыватнасьці імкліва сьпіваюцца, рана паміраюць. Узровень адукацыі і навукі падае, навукоўцы ўцякаюць за мяжу. Моладзь ня хоча служыць у крымінальнай расейскай арміі, ваяваць за крамлёўскі рэжым, ня хоча працаваць за капейкі на ненавісных алігархаў і мафіёзаў. Найбольш цяжкое становішча назіраецца якраз у імпэрскіх сталіцах і буйных гарадах, дзе ўжо ніхто ня хоча працаваць рукамі і галавой. Вось тут і спатрэбіліся ў чарговы раз сотні тысячаў (а пажадана мільёны) беларускіх работнікаў і інтэлектуалаў любога ўзросту. Масква нават пайшла на скасаваньне гістарычнага ўказа Івана Жахлівага пра адмену Юр’евага дня. Цяпер расейскія памешчыкі і магнаты зазываюць беларусаў на сваю тэрыторыю, нават “абшчагу” абяцаюць. Калі няма сваіх мазгоў, то хочуць пакарыстацца нашымі.
Згаданая аб’ява ў БНТУ – гэта толькі маленечкая крыга, што адарвалася ад гіганцкага расейскага ледавіка, які насоўваецца на Беларусь. Мы ведаем, што з разбуранай акупацыйным рэжымам эканомікі Беларусі ў Расею накіраваліся ўжо каля палутара мільёна беларусаў. Рабочыя, навукоўцы, творчая моладзь шукаюць там магчымасьці выбіцца з галечы, зарабіць грошай, стварыць нейкую пэрспэктыву для сваіх сем’яў. Расейская мафія падманвае нашых людзей. Беларусаў эксплуатуюць, забіраюць або не выплочваюць заробленыя грошы, зьбіваюць, прыніжаюць, катуюць, калечаць, забіваюць. Лічбы беларускіх стратаў у Расеі нагадваюць статыстыку ваенных дзеяньняў. Але людзі зноў і зноў ідуць да маскоўскіх баяр, пакідаюць родную зямлю.
Дзе выйсьце з гэтага, здаецца, тупіковага становішча? Адзін з фронтаўскіх вэтэранаў выказаў вельмі адназначную і нескладаную формулу вызваленьня ад маскоўскага Юр’евага дня: “Гэта ж так проста. Ня трэба ўцякаць і шукаць шчасьця на чужыне. Трэба пазбавіць краіну ад антыбеларускага рэжыма і пачаць наладжваць нармальнае жыцьцё на сваёй зямлі”.
І сапраўды, усім ня ўдасца пралезьці пад дрот лукашысцкай загароджы і схавацца ад праблемаў на Захадзе. Тым больш ці варта ўцякаць з аднаго барака ў другі – расейскі барак –, нават калі там канвойныя абяцаюць лепшую пайку?
Беларусы павінны адчуць сябе гаспадарамі ў сваёй краіне і больш не дазваляць абрабоўваць і прыніжаць сябе. Народ павінен адвярнуцца ад рэжыма і тым самым выказаць яму недавер. Калі казаць канкрэтна, то ня ўдзельнічаць у фальшывых кампаніях рэжыма. Напрыклад, ня ўдзельнічаць у выбарчых фарсах, якія наладжвае рэжым з сваёй “апазыцыяй”. З няўдзелу ў злачынстве пачынаецца ачышчэньне ад злачынства. Гэта і ёсьць пачатак нармалізацыі жыцьця ў роднай Беларусі.
Янка Базыль
17/3/2010 › Навіны