Павел Аракелян: Беларусам трэба зразумець, што папулісты ёсць і пад бел-чырвона-белым сцягам

Важна глядзець на справы людзей, а не на іхнія словы.

Павел Аракелян – адзін з самых знакавых джазмэнаў нашай краіны. Беларусам ён вядомы як сольнай творчасцю, так і ўдзелам у гуртах “Крамбамбуля”, Apple Tea і Svet Boogie Band. У Беларусі яго неаднаразова прызнавалі найлепшым саксафаністам краіны.

Пасля выбараў 2020 года ён падтрымаў пратэсты сваёй музыкай на дваровых канцэртах, трапляў пад арышт. Павел пакінуў Беларусь толькі ўвосень 2022 года. Сёння ён жыве ў Вільні, дзе працягвае музычную кар'еру.

Сайт Charter97.org пагаварыў з Паўлам Аракелянам аб музыцы, эміграцыі, стане культуры ўнутры Беларусі і важным выбары, якія трэба зрабіць беларусам.

- Павел, чым Вы жывяце ў Вільні, ці прыняла Вас джазавая суполка літоўскай сталіцы?

- Практычна з першых тыдняў выпала ў яе ўліцца, бо я музыка даволі неблагога ўзроўню. Шмат хто кажа, што літоўцы — даволі халодны народ, але па музычнай суполцы я гэтага не заўважыў. Мяне прынялі практычна з самага пачатку, моцна падтрымлівалі і цяпер вельмі добра ставяцца.

Адчуваецца вельмі вялікая розніца ў параўнанні з Менскам. Я прыехаў у Вільню ўзімку 2022 года, калі былі калядныя карнавалы, адкрытыя кавярні, кірмашы. Адусюль ідзе добрая музыка, яна грае фонам. Калі ў Менску ўсюды грала расейская папса, то ў Вільні чутны джаз, блюз, добры рок. Можна сказаць, што віленчукі маюць вельмі добры музычны густ, гэта ўжо як традыцыя.

У Менску я заўважаў, што людзі часта выціскаюць нешта з сябе: «Мы ж інтэлігенты, трэба схадзіць на джаз». Тут такога няма. Яшчэ раз паўтаруся, што няма панавання расейскай папсы, якая ў нашым рэгіёне, на жаль, з'яўляецца галоўнай тэмай. Тут людзі спакойна ходзяць і на класічны джаз, і на сучасны, і на імправізацыйную музыку. У Літве ёсць некалькі музычных фэстаў, праз якія праходзяць дзясяткі тысяч слухачоў. Гэта моцна кідаецца ў вочы. Мяркую, гэта таму, што Літва пасля раскідання СССР жыве ў іншым інфармацыйным і культурным полі.

- Раскажыце аб Вашым праекце, з якім Вы будзеце выступаць 8 лютага?

- У Вільні ёсць галоўны джазавы клуб, які называецца Jazz Cellar 11. Мы там даволі часта граем у рамках розных праектаў, музычных джэмаў. Раз на год мы імкнёмся ладзіць канцэрты аўтарскай музыкі. Назапасілася вельмі шмат матэрыялу, таму гэтым разам, 8 лютага, будзе канцэрт маёй аўтарскай музыкі. Увесь праект будзе складацца з прысвячэнняў, мы нават назвалі яго "Dedicated To…" ("Прысвячаю…"). Музыка будзе прысвечаная розным людзям, музыкам, месцам, падзеям. У тым ліку — прысвячэнне літоўскім музыкам, якія мяне шалёна ўразілі. Так што запрашаю ўсіх.

- Як Вы ацэньваеце стан музыкі і культуры ўнутры Беларусі?

— Мяне больш за год няма ў краіне, але, мяркуючы з водгукаў, у тым ліку — ад блізкіх людзей, тых, хто хадзіў на канцэрты, разумею, што ў культурным плане ўсё замерзла і застыла. Расейская поп-культура, якая заўсёды была развітай у Беларусі, цяпер запаланіла ўсю музычную прастору. Нічога значнага ў культурнай сфэры не адбываецца. Асабіста я магу зрабіць такую ж выснову, грунтуючыся на колькасці знаёмых джазавых музыкаў, якія з'ехалі. Безумоўна, нехта застаўся, але ў джазавай сфэры ў Беларусі заўсёды не ставала прафесіяналаў. Кожны, хто з'ехаў — гэта сур'ёзны ўдар па сфэры ў цэлым.

Як я разумею, сёння вельмі складана атрымаць дазвол на правядзенне нейкіх канцэртаў. Калі раней усё, што не было забароненае, было дазволенае, то сёння — што не дазволенае, то забароненае.

- А што скажаце аб культурных праектах, якія робяць беларусы за мяжой?

- Я магу гаварыць толькі за сваю сфэру і выказваць сваё меркаванне. Наколькі я бачу, беларусы ствараюць нешта менавіта для беларусаў. Часцяком яны, на жаль, далей арыентуюцца на расейскамоўную аўдыторыю. Кажуць, што ў нас з'явіліся нейкія добрыя праекты ў электроннай музыцы.

У Нямеччыне ёсць вельмі шмат добрых музыкаў з беларускімі каранямі, якія пераехалі яшчэ да 2020 года.

- Вы доўгі час не з'язджалі з Беларусі — да восені 2022 года. Вам нават даводзілася прадаваць музычныя інструменты, каб на нешта жыць. Вы на нешта спадзяваліся або гэта была ваша прынцыповая пазіцыя?

- Болей, я спадзяваўся, што нешта мае адбыцца. Магчыма, гэта была нейкая інфантыльнасць. Вядома, эміграцыя — не самая прыемная рэч, пагатоў — вымушаная. Для мяне астатнім маркерам стала папярэджанне, што супраць мяне рыхтуюцца распачаць справу. Я разумеў, што шмат беларусаў пачалі жыць сваім жыццём, на нейкія хуткія змены не варта спадзявацца. Маю паджылую маму і ката, які хварэе на цукровы дыябет. Было разуменне, што буду сядзець ні завошта, а маю сям'ю не будзе каму даглядаць.

- Хто або што Вас сёння натхняе?

- Яшчэ ў 2020 годзе было ясна, што калі мы ад гэтай улады не пазбавімся, краіна ператворыцца ў паўнавартасны канцлагер. Цяпер мы назіраем за гэтым працэсам. Не магу сказаць, што мяне сёння нехта натхняе. Я з вялікай павагай стаўлюся да людзей, якія свядома паклалі сваё жыццё на алтар беларушчыны — Марына Адамовіч, Мікалай Статкевіч. Не магу сказаць, што мяне цяпер хоць нешта натхняе, але гэта тыя, за каго я вельмі моцна хвалююся.

Мяне за гэта часта лаюць, але скажу, што беларусам сёння трэба паклапаціцца аб саміх сабе — аб сваёй бяспецы, здароўі.

Другое — прыйсці да разумею, што ёсць папулісты, не важна, якія ідэі яны бяруць на ўзбраенне, каб убіцца ў ласку да людзей. Не важна, гэтыя людзі стаяць пад чырвона-зялёным або бел-чырвона-белым сцягам. Трэба глядзець на справы. Чалавек найперш мае паказваць сваю адданасць справе, што ён аддаў дзеля Беларусі ўсё. Калі беларусы гэта ўсвядомяць, у нас з'явіцца нейкі шанц на змену ўлады і правільны выбар.

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com