Рэйв на плошчы і светлавая музыка ад паліцыі: як Грузія святкавала выхад на Еўра

Футбалісты падарылі цэлай краіне свята.

Грузія ўпершыню ў сваёй гісторыі выйшла ў буйны турнір. Гэта вельмі футбольная краіна, але такога з ёй раней не здаралася, піша "Чэмпіянат".

Людзі святкуюць як ніколі. Ужо што-што, а святкаваць грузіны ўмеюць! Гэта не стэрэатып - наадварот, гэта прызнанне таленту краіны ў гэтай канкрэтнай галіне. Па ўменні цешыцца і дарыць радасць грузіны ўжо даўно ў еўрапейскім топе. А ў футболе - апынуліся толькі цяпер.

Тбілісі не спіць і не будзе спаць яшчэ вельмі доўга. Людзі выйшлі на вуліцы, аўтамабілі гудуць, усе са сцягамі, крычаць, спяваюць песні і танчаць. Хвіча, Мамардашвілі, Чакветадзэ, Давіташвілі, Кверквелія - гэтая каманда назаўжды ўвайшла ў гісторыю грузінскага футбола. Тое ж самае тычыцца і трэнера Вілі Саньёля. У 2004 годзе, калі ён яшчэ быў футбалістам, яго зборная Францыі вылецела з Еўра ад будучых пераможцаў - грэкаў. А зараз ён з Грузіяй абгуляў Грэцыю і дабіўся самага вялікага поспеху ў сваёй трэнерскай кар'еры.

Каманду ў футболе ў Грузіі і так любілі. А зараз, пасля выхаду на Еўра, футбольны бум у краіне павінен стаць яшчэ больш магутным. Гэта грандыёзны поспех. Цалкам магчыма, дзеці, якія глядзелі матч з Грэцыяй і бачаць, як радуецца краіна, зараз абяруць футбол. Яны ўбачылі, на што здольны футбол, наколькі ён важны. Футбол паднімае на ногі цэлую краіну і выводзіць яе на вуліцы. Гэта як Новы год, толькі лепш. Бо Новы год бывае кожны год. А Грузія на Эўра ўпершыню. Гэта нешта зусім новае, а таму - асабліва прыемнае і радаснае.

Магчыма, пасля матчу з Грэцыяй у Грузіі варта чакаць не толькі футбольнага, але і бэбі-буму. А як інакш? Людзі радуюцца! А радасць можна праяўляць у самых розных формах. Вядома ж, напрыклад, што праз дзевяць месяцаў пасля вялікага камбэка ў матчы з "Барсэлонай" у 2019-м адразу ў некалькіх гульцоў "Ліверпуля" нарадзіліся дзеці. Так што выхад каманды Грузіі на Еўра, апроч іншага, можа палепшыць дэмаграфію краіны.

На полі стадыёна "Дынама" пасля фінальнага свістка прарваліся толькі тыя, хто змог здабыць білеты. Тыя, каму пашанцавала менш, вышлі на вуліцы сваіх гарадоў. Але радасці ў іх не менш, чым у тых, хто быў на трыбунах. У гэты пераможны вечар мясцовыя кіроўца як ніколі шчодра прапускаюць пешаходаў. Бяздомныя атрымліваюць самыя вялікія міласці. Хуткія і паліцыя ўключаюць «светлавую музыку» не таму, што спяшаюцца на выклік, а таму, што хочуць надаць радасці натоўпу яшчэ больш шуму і фарбаў.